Jarenlang in een groot ziekenhuis in Amsterdam gewerkt. Waar dag in dag uit grote groepen patiënten met hartproblemen voorbij kwamen Woensdag 21 september 2005 nam ik op vijfenveertigjarige leeftijd afscheid van collega’s onwetend dat ik diezelfde avond horizontaal in het AMC zou eindigen met diagnose herseninfarct.
Nu ruim 15 jaar later heb ik een vorm van acceptatie of aanvaarding gevonden. Het blijft natuurlijk een enorme optater.
Het is een illusie te denken dat je van een N.A.H. (Niet Aangeboren Hersenletsel) kunt ‘genezen’. Maar er is perspectief. Na een periode van revalidatie kwam ik terecht in Het Activiteitencentrum Mendel, in Aalsmeer van organisatie ‘Ons Tweede Thuis’.
Zowel fysiek als cognitief ga je aan de gang en krabbel je als een soort Bambi op het ijs weer rechtovereind. Voor alles wat niet lukt bedenk je trucjes. En als het niet gaat zoals het moet dan moet het maar zoals het gaat. De wat botte neuroloog die mij vertelde nooit meer de oude te zullen worden had nooit bedacht dat daar ook het schrijven van dit boekje bij zou horen.. Inderdaad voor bewuste datum was mijn prefrontale cortex kennelijk minder creatief en fantasierijk dan nu om deze pennenvruchten te schrijven.
Ik heb het met alle plezier gedaan. Rinus Zuidervaart
